Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

Επιλογή

Η κοινωνία μας διέρχεται μια από τις πιο αβέβαιες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας της. Κι όχι μόνο αβεβαιότητα οικονομική, που πολλοί θέλουν να προβάλλουν μονομερώς, αλλά περισσότερο ψυχική και πνευματική. Η υλιστική αντιμετώπιση της ζωής μας, η βίωση της ηδονής της ευμάρειας και της καλοπέρασης κάνουν αβάσταχτη την δυσκολία της περίστασης. Η φυλάκιση του πνεύματος και η εξάρτηση του ανθρώπου από την ύλη είναι, χαρακτηριστικά, έντονο φαινόμενο. Η ισοπέδωση διαχρονικών αξιών, που στηρίζουν την κοινωνική συνοχή βάλλονται και διαβάλλονται συνεχώς.

Μέσα σ’ αυτήν την νοσηρή κατάσταση οι περισσότεροι άνθρωποι- πολίτες χάνουν την ελπίδα τους και βλέπουν αδιέξοδα. Χάνουν το θάρρος τους και τη διάθεση για δημιουργία. Κλείνονται στον ψυχολογικό εαυτό τους, γίνονται παρατηρητές των εξελίξεων και αφήνονται στη μοίρα τους. Αναφωνούν: "Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, γιατί είμαστε τίποτα."
Σ’ αυτούς στέκονται απέναντι αυτοί οι οποίοι πιστεύουν , ελπίζουν, ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο, μια πιο ανθρώπινη πνευματική κοινωνικότητα, μια πιο συνεκτική κοινωνία αγάπης, αλληλεγγύης, διαλόγου και εμπιστοσύνης.

Ας είμαστε, λοιπόν, μέρος αυτής της ομάδας ανθρώπων, αυτών, που δεν δέχονται το παράλογο ως φυσικό και το ανήθικο ως τρόπο ζωής.

Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009

Αισθητήριο της κοινωνίας

Μέσα στο υπάρχον μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας, το οποίο ονομάζουμε σύστημα, ανέκαθεν υπήρχε κοινωνική ανισότητα. Μέσα σ' αυτό το σύστημα ο άνθρωπος-εργάτης-πολίτης έχει τέσσερις επιλογές:
1.Δέχεται το σύστημα και γίνεται υποχείριο κάθε πλανώδιου ιδεαλιστή και καιροσκόπου.
2.Απορρίπτει το σύστημα και προσπαθεί να το συντρίψει και να το καθαιρέσει, έχοντας, βέβαια, το ένα πόδι στο σύστημα και το άλλο έξω απ' αυτό.
3.Απορρίπτει το σύστημα και βγαίνει από αυτό.Φεύγει στην έρημο να ζήσει μόνος, δημιουργώντας τη δική του κοινότητα.
4.Δεν αποδέχεται το σύστημα και προσπαθεί να το εξελίξει ενεργώντας μέσα σ' αυτό.
Όλα τα συστήματα δημιουργούνται για να οργανώνουν με ντιρεκτίβες την κοινωνία. Όταν τα συστήματα δημιουργούνται για να υποτάσσουν συνειδήσεις, τότε πρoκαλούν την αντίδραση του αισθητηρίου της κοινωνίας. Οι ανατροπές γίνονται όταν το αισθητήριο δώσει το σήμα. Για να είναι καθαρό, όμως, το αισθητήριο, πρέπει να είναι και καθαρός ο άνθρωπος. Αν βελτιώσουμε το δικό μας αισθητήριο, τότε θα γίνει και αισθητήριο της κοινωνίας.

Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2009

Ανυπομονησία και Υπομονή

Ο πόλεμος στη Γάζα και η αναταραχή στη Μέση Ανατολή, η διένεξη Ρωσίας-Ουκρανίας για το φυσικό αέριο, η κλιμάκωση των προκλήσεων από την Τουρκία στο Αιγαίο, η άδεια της ελληνικής κυβέρνησης στις ρωσικές δυνάμεις να χρησιμοποιήσουν περιοχές του Αιγαίου γι΄ασκήσεις και οι προβοκατόρικες ενέργειες παρακέντρων στον ελληνικό χώρο με ωθούν στο συμπέρασμα ότι κάτι έρχεται..Τώρα το τι έρχεται είναι το ζητούμενο..Λιμοί,σεισμοί, καταποντισμοί, τσουνάμι, τυφώνες, πόλεμοι, άλλοι πλανήτες, δεν ξέρω...
Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι άνθρωποι συνεχίζουμε να μην κοιτάμε στον ουρανό, να μη νοιωθουμε ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μας, γιατί υπάρχουμε...
Συνεχίζουμε να ξοδεύουμε ουσία για το πώς θα καταστραφούμε...Πώς και πότε θα έρθουν τα έσχατα...Τί είναι αυτό που μας βιάζει;Νομίζω μια απλή περιέργεια, να δούμε τί θα γίνει τότε...
Όταν έρθει όμως εκείνη η ώρα θα το μετανοιώσουμε, γιατί απλά δε θα είναι έτοιμη η ψυχή μας...
Ας αφήσουμε τα γεγονότα να έρθουν μόνα τους και ας μη τα βιάζουμε, γιατί θα το μετανόιώσουμε πικρά...
Ας κάνουμε υπομονή