Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

Ελευθερία και Δημοκρατία 2

Ζούμε μια από τις κρισιμότερες περιόδους της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας. Αστυνομικός δολοφονεί έφηβο μαθητή. Πράξη αδίσταχτη και βίαιη.
Μαζί με το μαθητή πλήγωσε βαθειά και το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών. Η ίδια η ουσία της δημοκρατίας παραβιάζεται και αλλοιώνεται.
Το γεγονός αποτελεί αφορμή, και βίαια επεισόδια ξεσπούν σε όλοι την Ελλάδα. Η συσσωρευμένη αγανάκτηση του κόσμου από την οικονομική ανέχεια και τον πλουτισμό των ανθρώπων της εξουσίας τον ωθεί στην αντίδραση. Γενικευμένη αντίδραση. Κόσμος πολύς στους δρόμους φωνάζει συνθήματα. Αυτό αισθάνεται και θέλει να ξεσπάσει. Διεκδικεί μια καλύτερη ζωή.
Σ’ αυτόν τον αγώνα συμμετέχουν και υπάνθρωποι, που στόχο στη ζωή τους έχουν την καταστροφή. Η αντίδρασή τους είναι λανθάνουσα. Οι ενέργειές τους βίαιες στο βαθμό της ίδιας της δολοφονίας. Μόνο που εδώ χτυπιέται η μεσαία τάξη. Οι καταστηματάρχες χάνουν τους κόπους τους, τους βλέπουν να καίγονται. Αδυνατούν να κάνουν κάτι.. Οι κουκουλάνθρωποι γίνονται κουκλάνθρωποι. Σαν άλλες καλολαδωμένες μηχανές ρημάζουν τον τόπο γύρω τους. Θέλουν να κάνουν τα πάντα όμοια με τη ψυχή τους.. Μαύρα και μες στο σκοτάδι..
Η αστυνομία αδυνατεί να επιβάλλει την τάξη ή τουλάχιστον δεν ήθελε.. Η χώρα πέφτει σε χάος και αναρχία...
Τι μας οδήγησε μέχρι εδώ;
Η απραξία μας…
Από τη δολοφονία του μικρού παιδιού μέχρι και τους βανδαλισμούς…
Μάθαμε να δεχόμαστε τα πάντα ως δεδομένα και προφανή, το λάθος σωστό, το ψεύτικο αληθινό, το μαύρο άσπρο…
Μάθαμε να μολύνουμε τη σκέψη μας με συμφέροντα…
Μάθαμε να λέμε «ναι» στην πλάνη…
Μάθαμε να υποτάσσουμε τη συνείδησή μας…
Μάθαμε να μην είμαστε Άνθρωποι…
Είναι χρέος όλων μας να διασφαλίσουμε τη δημοκρατία μας!
Να θωρακίσουμε την παιδεία μας!
Να περιφρουρήσουμε το πανεπιστήμιο μας και ν’ αγωνιστούμε γι’ αυτό!
Να προσδιορίσουμε εκ νέου την ελευθερία μας!
Να διαμορφώσουμε την ελευθερία της δημοκρατίας μας!
Βρισκόμαστε στην αρχή μιας νέας περιόδου. Μετά την μεταπολίτευση έρχεται η νέα πολίτευση, η οποία πρέπει να έχει ως αφετηρία την αναδόμηση της κοινωνικής συνοχής και την εκδημοκράτηση των πολιτειακών θεσμών.
Πρέπει να ελπίζουμε και να προσπαθούμε για τη ελευθερία και τη δημοκρατία!
Ελπίδα χωρίς προσπάθεια σημαίνει αποτυχία…
Προσπάθεια χωρίς ελπίδα σημαίνει δυστυχία…

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008

Ελευθερία και Δημοκρατία

Το χάος γιγαντώνει τον αυταρχισμό και την αυθαιρεσία.
Είναι υποχρέωση όλων μας να διασφαλίσουμε τη δημοκρατία, να προσδιορίσουμε την ελευθερία μας και να διαμορφώσουμε την ελευθερία της δημοκρατίας μας.
Δημοκρατία χωρίς ελευθερία είναι δικτακτορία και φασισμός.
Ελευθερία χωρίς δημοκρατία είναι αναρχία και αυταρχισμός.

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

Αλήθεια και Ψέμα

Ο μέγας Βασίλειος περιγράφει το σκότος ως απουσία του φωτός, θέλοντας να εξηγήσει ότι το κακό δεν έχει υπόσταση, παρά είναι αποτέλεσμα της απουσίας του καλού. Σίγουρα, το δίκαιο και το αληθινό έχουν τη απόλυτη δύναμη. Το άδικο και το ψέμα είναι καταστάσεις παραφυσικές.Μέσα σ' αυτό το ψέμα και το άδικο η κοινωνική συνοχή διαβρώνεται. Μάθαμε να σηκώνουμε τείχη και ξεχνούμε ότι οι άνθρωποί μας πονούν και πεινούν. Εγκλωβιστήκαμε στον άρρωστο από πάθη εαυτό μας.. Και τότε νοιώθουμε ότι μας φταίνε οι άλλοι, ψελλίζοντας το σόφισμα του Σαρτρ:"Η κόλασή μου είναι οι άλλοι." Ο Χ Ι φίλοι μου δεν είναι κόλαση οι άλλοι...Εμείς βλέπουμε με τα τυφλά μας μάτια παντού δυστυχία, γιατί θλιμμένη είναι η ψυχή μας...Και ψάχνουμε να ρίξουμε ευθύνη στους γύρω μας...Μα δε σκέφτεστε, ότι και κάποιος άλλος σκέφτεται το ίδιο και για μας?Ποιος είναι τελικά ο φταίχτης...Εμείς οι ίδιοι...Η απομάκρυνση μας από την πηγή της ζωής, της χαράς και της αγάπης.Η απομάκρυνση μας από τον Ζωοδότη, από το Θεό.Ας δώσουμε λίγη χαρά στους γύρω μας! Και θα νοιώσουμε καλύτερα, προφυλάσσοντας ταυτόχρονα την κοινωνική συνοχή.

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Βία και Χάος 2

Νιώθω οδύνη...
Οδύνη για το μικρό παιδί, που πλήρωσε την εφηβεία του με αίμα...
Οδύνη για τη οικογένεια του αστυνομικού φονιά...
Οδύνη για τους απλούς πολίτες, που βλέπουν να καίγονται οι κόποι τους, οι κόποι μιας ζωής...
Οδύνη για την αδυναμία της αστυνομίας να επιβάλλει τάξη στο πλιάτσικο...
Οδύνη για τη σπίλωση της δημοκρατίας...
Οδύνη για το έλλειμα παιδείας, που διαβρώνει τη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας...
Οδύνη για την πλάνη των ανθρώπων...
Οδύνη για το τέλος της κοινωνικής αθωότητας...
Οδύνη και ταραχή...
Θυμός κι ανησυχία...
Ανοίξτε τα μάτια σας στην αλήθεια!
Μας τυφλώνει το ψέμα και η άγνοια...
Επιλέξτε το δρόμο της ζωής με ελπίδα!
Κλείστε τ' αυτιά σας σ' αυτούς που σκορπούν απαισιοδοξία...
Θα ξημερώσει μια νέα μέρα λουσμένη στο φως!

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

Βία και Χάος

Άφωνος μένω μπροστά στα γεγονότα της Αθήνας...
Η σπίλωση της δημοκρατίας...
Η επικράτηση του χάους...
Η ταραχή στην κοινωνία...
Πού οδηγούμαστε?
Απορώ...

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2008

Πλάτωνος Πολιτεία

Στο διάλογο του με το Σωκράτη ο Θρασύμαχος, καταθέτει την άποψη ότι: ΄΄ Το δίκαιο είναι το συμφέρον του ισχυροτέρου.΄΄ Ο Σωκράτης μέσα από συνεχείς συλλογισμούς, που είτε οδηγούν σε άτοπο είτε σε επιβεβαίωση των προηγούμενων λόγων του καταλήγει σε αντίθετη από το Θρασύμαχο άποψη, δηλαδή, ότι : ΄΄ … κάθε ένας που είναι αρχηγός δεν επιβάλλει το δικό του συμφέρον, αλλά το συμφέρον του υποτακτικού, εκείνου που τον έχει στην εξουσία του.΄΄ Βάσει αυτών των δύο τελείως αντιθέτων απόψεων, του Θρασύμαχου και του Σωκράτη μπορούμε να προχωρήσουμε στον παρακάτω σχολιασμό.
Σε κάθε κοινωνία από την συγκρότηση της και έπειτα υπάρχει και δικαιοσύνη και αδικία. Ο Γλαύκωνας θέτει την άποψη, ότι το δίκαιο μες στην κοινωνία έχει τεθεί από την αδυναμία του αδικείν. Δηλαδή, πιστεύει ότι όλοι οι νόμοι και οι κανόνες έχουν τεθεί επειδή ο άνθρωπος από τη φύση του είναι άδικος και επομένως κακός. Καταλήγουμε έτσι στο συμπέρασμα ότι η δικαιοσύνη ως έννοια δεν είναι αυθύπαρκτη και δεν αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα του ανθρώπου, αλλά μία εξωτερική καταναγκαστική εργασία, που σκοπό της έχει την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας. Πρέπει να σημειώσω ότι μια τέτοια άποψη με βρίσκει εκ διαμέτρου αντίθετο. Ο άνθρωπος δε φέρει με τη γέννηση του το χαρατηριστικό της αδικίας. Επομένως, δεν είναι απαραιτήτως άδικος και κακός. Απλά οι συνθήκες μέσα στις οποίες μεγαλώνει τον μετατρέπουν σε δίκαιο ή άδικο.
Μέσα σε μια τέτοια κοινωνία, λοιπόν, υπάρχουν και αυτοί οι οποίοι ασκούν την εξουσία και επομένως κατευθύνουν έμμεσα και άμεσα πολλές φορές τις ζωές των πολιτών. Η εξουσία τους όπως αναφέρει ο Σωκράτης εξαρτάται από τους πολίτες. Επίσης αναφέρει ότι αυτοί οι οποίοι ανεβαίνουν στην εξουσία πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν είναι σ’ αυτή τη θέση για καλοπέραση, αλλά για αγώνα, για αγωνία και σωματική και ψυχική ταλαιπωρία. Χαρακτηριστικά λέει ότι γνωρίζουν οι πραγματικοί ηγέτες ότι η θέση αυτή τίποτα δεν έχει να τους προσφέρει.

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008

Οικονομία 2 (Απάντηση σε σχόλιο)

Είναι κοινά αποδεκτό, ότι οι θεωρείες, τα κινήματα και οι ιδεολογίες αναπτύσσονται, είτε για να καλύψουν ένα κοινωνικό, οικονομικό ή θρησκευτικό κενό είτε για να σχηματοποιήσουν και να εκφράσουν την "τάση", που δημιουργείται στην κοινωνία. Στην πρώτη κατάσταση η θεωρία προηγείται της πράξης, ενώ στη δεύτερη έπεται. Στην περίπτωση που καμία από τις δύο εκδοχές δεν εφαρμόζεται, οδηγούμαστε σε μορφή αναρχίας.
Αυτή, λοιπόν, η παραγωγή θεωριών και κινημάτων, έχοντας ως τελικό στόχο την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των πολιτών, εκφράζεται είτε ατομοκεντρικά είτε συλλογικά.Και στις δύο περιπτώσεις ελλοχεύει ο κίνδυνος για τον πολίτη-πρόσωπο, καθώς συμβαίνουν τα εξής: Στη πρώτη περίπτωση, ο άνθρωπος στρέφεται γύρω από το συμφέρον και την ικανοποίηση της αχαλίνωτης επιθυμίας του, με αποτέλεσμα ενώ αυτός συγκεντρώνει κεφάλαιο ο συνάνθρωπός του να πεινάει. Αντίθετα στη δεύτερη περίπτωση ο πολίτης αντιμετωπίζεται ως μέρος μιας ευρύτερης ομάδας ανθρώπων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ψαλιδίζεται το κίνηρο της προσωπικής δημιουργίας, διότι με το κίνητρο του προσωπικού κέρδους γίνεται πολύ πιο παραγωγικός. Είναι κατανοητό, ότι και στις δύο εκδοχές, μερίδα των πολιτών είναι αδικημένοι.
Και εδώ ρωτώ κάτι άλλο: Τι κατάσταση θα επικρατούσε αν όλοι οι πολίτες ήταν παραγωγικοί στον ίδιο βαθμό? Πιθανότατα θα κατέφευγαν σε παράνομες πράξεις, για να υπερισχύσουν...Και οι παρανομία γεννά αδικία. Συνεπώς θα χρειάζονταν μέτρα και ένας εγγυητής για την προστασία των αδικηθέντων.Και ποιος μπορεί να είναι αυτός ο εγγυητής? Ένα δίκαιο κράτος!
Με μια μικρή συνειρμική πρόχειρη σκέψη καταλήγω στο συμπέρασμα ότι το πιο παραγωγικό σύστημα είναι ο φιλελευθερισμός με περισσότερα στοιχεία από τις αρχές του Λοκ και με ένα δίκαιο κρατικό παρεμβατισμό είτε εκφράστηκε έτσι από τον Κέυνς είτε όχι.Άλλωστε τα συστήματα και οι θεωρείες εφαρμόζονται σύμφωνα με τις ανάγκες των καιρών, χωρίς όμως να αλλοιώνονται οι βασικές αρχές τους.