Η κοινωνία μας διέρχεται μια από τις πιο αβέβαιες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας της. Κι όχι μόνο αβεβαιότητα οικονομική, που πολλοί θέλουν να προβάλλουν μονομερώς, αλλά περισσότερο ψυχική και πνευματική. Η υλιστική αντιμετώπιση της ζωής μας, η βίωση της ηδονής της ευμάρειας και της καλοπέρασης κάνουν αβάσταχτη την δυσκολία της περίστασης. Η φυλάκιση του πνεύματος και η εξάρτηση του ανθρώπου από την ύλη είναι, χαρακτηριστικά, έντονο φαινόμενο. Η ισοπέδωση διαχρονικών αξιών, που στηρίζουν την κοινωνική συνοχή βάλλονται και διαβάλλονται συνεχώς.
Μέσα σ’ αυτήν την νοσηρή κατάσταση οι περισσότεροι άνθρωποι- πολίτες χάνουν την ελπίδα τους και βλέπουν αδιέξοδα. Χάνουν το θάρρος τους και τη διάθεση για δημιουργία. Κλείνονται στον ψυχολογικό εαυτό τους, γίνονται παρατηρητές των εξελίξεων και αφήνονται στη μοίρα τους. Αναφωνούν: "Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, γιατί είμαστε τίποτα."
Σ’ αυτούς στέκονται απέναντι αυτοί οι οποίοι πιστεύουν , ελπίζουν, ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο, μια πιο ανθρώπινη πνευματική κοινωνικότητα, μια πιο συνεκτική κοινωνία αγάπης, αλληλεγγύης, διαλόγου και εμπιστοσύνης.
Ας είμαστε, λοιπόν, μέρος αυτής της ομάδας ανθρώπων, αυτών, που δεν δέχονται το παράλογο ως φυσικό και το ανήθικο ως τρόπο ζωής.
1 σχόλιο:
Χωρίς αμφιβολία ζούμε την εποχή της εθνικής κατήφειας...
Η ηττοπάθεια είναι το κύριο χαρακτηριστικό του κόσμου και είναι το συναίσθημα που μας κρατά μακρυά από την διεκδίκηση και τον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο...
Δημοσίευση σχολίου