Είναι στιγμές που ο άνθρωπος αναζητά διέξοδο από την επανάληψη.Ίδια γεγονότα, ίδια πρόσωπα, ίδιες αντιδράσεις, τον οδηγούν σε νωθρότητα. Είναι στιγμές, που αναζητώντας διέξοδο από τον κακό του εαυτό τα βάζει με όλους και με όλα. Είναι στιγμές, που θέλοντας να βρει νέο νόημα, χάνει το δρόμο του και περιπλανιέται.Βρίσκω, λοιπόν, τη δική μου διέξοδο μέσα από τη συγγραφή δυο σκέψεων.Οι σύγχρονες δομές της κοινωνίας καθιστούν τον άνθρωπο, τον πολίτη, το μέλος του συστήματος της οργανωμένης κοινωνίας, αδύναμο να αντιδρά και να παράγει νέο όραμα.Οι συνισταμένες παραστάσεις και εικόνες που λαμβάνει καθημερινά, του δημιουργούν την αντίληψη, ότι είναι αδύνατον να συμμετέχει στην παραγωγή λόγου και πράξης.
Ο λόγος...ο ορθός λόγος...Αυτή η δυνατότητα, που έχει ο άνθρωπος ο πεπαιδευμένος, είναι ένα πολύτιμο δώρο.Η δυνατότητα εκ φύσεως να μιλούμε με ορθό λόγο τώρα μας την προσβάλλουν. Η πραγματικότητα πλάθεται σε μικρά κονκλάβια και προωθείται μέσα από πληρωμένα "κουτιά". Είναι σκανδαλώδες το γεγονός της κατευθυνόμενης είδησης, γιατί αυτή δημιουργεί μία ψεύτικη εικόνα του κανονικά πραγματικού.
Η προσβολή, λοιπόν αυτή του λόγου, οδηγεί σε ανούσια πράξη. Ο άνθρωπος χάνει το νόημα της ζωής. Επικεντρώνεται σε γεγονότα που γεμίζουν με "σκουπίδια" τις καθημερινές του σκέψεις. Κάνει λογικούς συνειρμούς με καταστάσεις που έχουν να κάνουν μόνο με τους άλλους.Σκέψεις και σχόλια για ευτελή περιστατικά. Γεμίζει και πάλι γεμίζει την καθημερινότητά του με "μπάζα" και ψεύτικα ιδανικά.Χάνει, συνεχώς, τον εαυτό του μέσα στο σκοτάδι του ψεύδους...Χάνει την επαφή με τις κινήσεις της διάνοιάς του...Οι σκέψεις του προτρέχουν μόνες τους, χωρίς έλεγχο...Ο νους του σκοτίζεται και δε βλέπει τις άγαρμπες κινήσεις της καρδιάς...Χάνει ο άνθρωπος τον χτύπο της καρδιάς του...Ξεχνά το λόγο για τον οποίο υπάρχει...Κι αν δεν το ήξερε ποτέ, δε θέλει να τον μάθει...Καταλήγει να νιώθει κενός μέσα στην επανάληψη της ίδιας του της καθημερινότητας...Αυτή η εκρηκτική αποδόμηση της ψυχής του ανθρώπου, η προσβολή δηλαδή της διάνοιας και του νου, πρέπει να αντιμετωπίζεται από τον άνθρωπο με την επιστροφή του στον ορθό, καθαρό λόγο και την βαθιά του πίστη, ότι η ελευθερία παραχωρείται από την αγάπη του αληθινού Λόγου.Η επιστροφή αυτή θα οδηγήσει και στην καταξίωση του προσώπου στην κοινωνία των ατόμων. Πρέπει ο άνθρωπος να ξαναβρεθεί πρόσωπο με πρόσωπο και να ανταλλάξει ιδέες, όνειρα, οράματα.Να προσφέρει και να δεχτεί αλληλεγγύη, αγάπη και κατανόηση.Η καταξίωση, λοιπόν, του ανθρώπου ως πρόσωπο θα είναι ο μεγάλος αγώνας μας σε μια κοινωνία, που όλο και περισσότερο αυτοκαταστροφικά επιλέγει να δημιουργεί άτομα, άμορφες μονάδες αναπαραγωγής του ευτελούς.Σε μια κοινωνία, που κυνηγά την ευδαιμονία με όλα τα μέσα της σύγχρονης πλάνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου