Ο εντολοδόχος λαός

           Ο πολιτισμός, οι τέχνες, η παράδοση, η γνησιότητα, ο ηρωισμός, το ελεύθερο πνεύμα, η ανυπόταχτη ψυχή, το φιλόξενο πνεύμα, η απλή και γνήσια πίστη από καρδιάς, η αναζήτηση της υπέρβασης και του υπερκόσμιου είναι στοιχεία που πάντοτε χαρακτήριζαν το ελληνικό έθνος και το λαός μας. Η εργατικότητα, η υπομονή, καθώς κι η απλότητα, η χαρά και η δημιουργία ήταν στοιχεία που χρωμάτιζαν την κοινωνία και τη συμβίωση των ελλήνων πολιτών και εργαζομένων.

            Σήμερα ζούμε μία μορφή γενικευμένης τρέλας. Ζούμε μία παράκρουση η οποία πηγάζει από την νεοταξική, νεοκαπιταλιστική νοοτροπία του μεγάλου κεφαλαίου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση εγκλωβισμένη στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και προβλήματά της απεμπόλησε το όραμά της για μία Ένωση λαών, η οποία δε θα είχε ως στόχο μόνο την οικονομική σύνδεση, αλλά και την αλληλεγγύη, τη συναδέλφωση και τη συνεργασία. Σήμερα αυτό που ζούμε, ειδικά από τις οικονομικά ισχυρές χώρες της Ευρώπης δεν είναι συναδέλφωση...Είναι εκδίκηση!

            Καθημερινά δεχόμαστε ντιρεκτίβες, οι οποίες υπερκαλύπτοντας το κενό της ανικανότητας της ελληνικής κυβέρνησης να διαχειριστεί την κρίση, ρίχνουν σε μία περιδίνηση ένα κράτος κι ένα έθνος. Οι δύο ισχυροί παίχτες της Ευρώπης, Μέρκελ και Σαρκοζί από τη μια μας λένε ν’ ακολουθούμε τυφλά τις ντιρεκτίβες τους, μας δίνουν οδηγίες διεκπεραίωσης των δεσμεύσεών μας, μας, πιέζουν ασφυκτικά να φέρουμε εις πέρας  σχέδια ανάκαμψης της οικονομίας αποδεκατίζοντας την πραγματική οικονομία κι απ’ την άλλη μας απειλούν με έξοδο από την Ευρωζώνη. Από τη μια μας εκβιάζουν κι από την άλλη μας θαυμάζουν για την προσπάθεια που καταβάλλουμε ως λαός. Θέτουν χρονικά όρια που είναι αδύνατον να τηρηθούν και αναιρούν τα χρονοδιαγράμματα που οι ίδιοι θέτουν. Οι δικοί μας κυβερνητικοί παράγοντες για να δικαιολογήσουν τη διαχειριστική τους ανικανότητα και τα λάθη εκβιάζουν το Κοινοβούλιο και το λαό ότι θα πτωχεύσουμε και γι’ αυτό πρέπει να κάνουμε θυσίες και να χύσουμε αίμα. Και οι ξένοι και οι δικοί μας είναι και  τυφλοί και άβουλοι!

            Ζούμε τις τελευταίες δέκα μέρες το αποκορύφωμα της υποκρισίας των ξένων ηγετών και της ανικανότητας των κυβερνητικών μας παραγόντων.

Είδαμε τον Παπανδρέου να οδηγεί τη χώρα σε δημοψήφισμα. Σ’ ένα δημοψήφισμα, για μια συμφωνία που όπως μας είπε στο διάγγελμά του στις 27 Οκτωβρίου ήταν καθοριστικής σημασίας για την περικοπή του υπέρογκου ελληνικού χρέους, το οποίο το 2020 θα είναι ποσοστιαία στο στα επίπεδα του 2009... Μία συμφωνία που θα την έβαζε σε σταθερό δρόμο εξόδου από την κρίση. Αφού ήταν τόσο σίγουρος γιατί θυμήθηκε τώρα το λαό, του οποίου ουδέποτε σεβάστηκε τη γνώμη και δεν τη σέβεται ούτε αυτή την ώρα; Γιατί δε ρώτησε το λαό όταν ξεκινούσε η όλη διαδικασία των μνημονίων;

            Είναι καταπληκτικό να παρατηρήσει κανείς προσεκτικά τα γεγονότα. Στις Κάννες είδαμε το Σαρκοζί και την Μέρκελ να υποδεικνύουν στον Παπανδρέου πότε και πως θα γίνει το δημοψήφισμα. Έδωσαν περιθώριο μέχρι τις 4 Δεκεμβρίου. Εκεί επίσης, ο Παπανδρέου γι’ ακόμη μια φορά είπε ψέματα. Είπε πως η αντιπολίτευση θέλει έξοδο από το ευρώ και πως ακόμη υπήρχε κίνδυνος πραξικοπήματος από τον στρατό. Φαίνεται πως ο Παπανδρέου προσπαθεί να μετατραπεί στο μεγαλύτερο δυσφημιστή πολιτικό άνδρα της Ελλάδας μεταπολεμικά.

            Και φτάνουμε στο σήμερα... Μετά από μια φαρσοκωμωδία, μία κινηματογραφική υπερπαραγωγή μες στη Βουλή των Ελλήνων, όλοι οι μεγάλοι ξένοι ηγέτες να θέλουν και να πιέζουν για συναίνεση... Όλοι οι εσωτερικοί πολιτικοί τυχοδιώκτες  να θέλουν επίσης συναίνεση... Όλοι αυτοί που ασχολούνται με την πολιτική ζωή του τόπου μας και είναι τυφλοί και άβουλοι να θέλουν συναίνεση... Και ρωτώ: Για ποιο λόγο;;;

Πρέπει να καταλάβουμε ότι σήμερα, ΔΕ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΗΓΕΤΩΝ ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ. ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΙΛΟΤΙΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ  ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ. Είναι μια προσπάθεια επιβολής πολιτικής έξωθεν.

Μου είναι αδιανόητο να πιστέψω πως οι Γάλλοι πολίτες περίμεναν καθηλωμένοι μπροστά σε γιγαντοοθόνες για να δουν τι θα γίνει στο ελληνικό κοινοβούλιο. Μου φαίνεται αδιανόητο ο Ομπάμα ν’ ασχολείται με το τι κάνει η αντιπολίτευση στην Ελλάδα. Μου φαίνεται πάρα πολύ ύποπτος ο τρόπος με τον οποίο αλλάζουν τα χρονικά όρια εφαρμογής συγκεκριμένων ντιρεκτίβων. Ξαφνικά η Μέρκελ θέλει να πραγματοποιηθεί η εθνική συναίνεση σε τρεις μέρες, αλλιώς θα πάνε στο “Plan B”, δηλαδή στις διαδικασίες εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.

Ξαναγράφω ότι δε βρισκόμαστε μπροστά σε μια διαχειριστική και οικονομική κρίση, αλλά μπροστά σε μία προσπάθεια επιβολής παγκοσμιοποιημένης πολιτικής ζωής.

            Που είναι ο λαός σήμερα; Οι ξένοι και εγχώριοι κυβερνητικοί παράγοντες πρέπει να κατανοήσουν ότι είναι πρόσκαιροι διαχειριστές της εξουσίας που τους δίνει ο λαός. Ο λαός τους ανεβάζει κι ο λαός τους κατεβάζει. Ο λαός τους νομιμοποιεί κι ο λαός τους δίνει την εντολή! Δεν υπάρχει άλλος δρόμος νομιμοποίησης στη Δημοκρατία, παρά μόνο μέσω του λαού!

            Τις προσπάθειες που καταβάλλουν τα διάφορα διευθυντήρια και οι επιτροπές των σοφών ας τις αφήσουν στην άκρη! Δεν μπορούν να διαχειρίζονται τη τύχη, τη ζωή, την αξιοπρέπεια και τη ψυχολογία του λαού και του έθνους, και να πειραματίζονται με αυτά. Είναι επικίνδυνα τα παιχνίδια τους. Είναι προκλητικές οι ενέργειές τους. Είναι αντιλαϊκές οι πρακτικές τους. Το οποιοδήποτε σύστημα που δημιουργείται πάνω σε αυτόν τον πλανήτη, δημιουργείται για να εξυπηρετεί το λαό. Η εξουσία και η εκλογή προσώπων σε αυτήν θεσμοθετήθηκε όχι για να εγκαθιστά ανίκανους διαχειριστές των εθνικών κεφαλαίων των κρατών. Θεσμοθετήθηκε για να υπάρχει μία δίκαιη διαχειριστική αρχή, της οποίας η εκλογή θα οριοθετείται από δημοκρατικές διαδικασίες και θα νομιμοποιείται από τη λαϊκή εντολή.

              Πρέπει να κατανοήσουμε και να πιστέψουμε βαθιά μέσα μας, ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν ούτε αδιέξοδα ούτε όμως και λύσεις. Στη δημοκρατία κάνεις επιλογές. Άλλωστε οι επιλογές δείχνουν δυναμική και πρόοδο προς τα εμπρός. Οι λύσεις δείχνουν στασιμότητα. Τρεις πρέπει να είναι οι επιλογές μας. Πρώτη επιλογή μας κι εφαρμογή από εμάς τους ίδιους, η Ενότητα,  το Ήθος και η Αλληλεγγύη. Δεύτερον η Απαίτηση να πάμε σε ΕΚΛΟΓΕΣ, για να εκφράσουμε τη γνώμη μας. Τρίτον, η κάθαρση στην πολιτική ζωή από τη νέα κυβέρνηση. Όχι διαχωρισμοί. Ο λαός πρέπει να είναι ενωμένος! Μόνο ένας λαός ενωμένος δρώντας μαζικά μέσα στα πλαίσια της δημοκρατίας, ο οποίος θα έχει ως επιλογή τη διαφύλαξη του Συντάγματος και της Κοινωνικής συνοχής μπορεί να οδηγήσει σε νέα πορεία την Ελλάδα μες στην Ιστορία. Μη φοβάστε! Η ιστορία δε γράφεται με ντιρεκτίβες! Την ιστορία τη γράφει ο λαός κι ο ηγέτης. Κανείς άλλος! Όσοι καπηλεύτηκαν το εθνικό κεφάλαιο η ιστορία τους κατέταξε στις μαύρες σελίδες της.

            Όσες δυσκολίες κι αν πέρασε η χώρα μας, βγήκε δυνατή, περήφανη, γενναία. Ο λαός μας πάντοτε στις δύσκολες στιγμές έβαζε μπροστά το εθνικό και συλλογικό συμφέρον. Ως μία γροθιά, μία φωνή αντιμετώπισε κάθε απειλή και κίνδυνο. Η ελληνική καρδιά ήταν πάντοτε ενωμένη στις δύσκολες στιγμές.

            Προσωπικά, δε φοβάμαι καμία εξέλιξη, όσο επώδυνη κι αν είναι. Δε φοβάμαι γιατί έχω πίστη στο Θεό. 

             Δε με δεσμεύει τίποτα, γιατί πιστεύω!