Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

Ελευθερία και Δημοκρατία 2

Ζούμε μια από τις κρισιμότερες περιόδους της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας. Αστυνομικός δολοφονεί έφηβο μαθητή. Πράξη αδίσταχτη και βίαιη.
Μαζί με το μαθητή πλήγωσε βαθειά και το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών. Η ίδια η ουσία της δημοκρατίας παραβιάζεται και αλλοιώνεται.
Το γεγονός αποτελεί αφορμή, και βίαια επεισόδια ξεσπούν σε όλοι την Ελλάδα. Η συσσωρευμένη αγανάκτηση του κόσμου από την οικονομική ανέχεια και τον πλουτισμό των ανθρώπων της εξουσίας τον ωθεί στην αντίδραση. Γενικευμένη αντίδραση. Κόσμος πολύς στους δρόμους φωνάζει συνθήματα. Αυτό αισθάνεται και θέλει να ξεσπάσει. Διεκδικεί μια καλύτερη ζωή.
Σ’ αυτόν τον αγώνα συμμετέχουν και υπάνθρωποι, που στόχο στη ζωή τους έχουν την καταστροφή. Η αντίδρασή τους είναι λανθάνουσα. Οι ενέργειές τους βίαιες στο βαθμό της ίδιας της δολοφονίας. Μόνο που εδώ χτυπιέται η μεσαία τάξη. Οι καταστηματάρχες χάνουν τους κόπους τους, τους βλέπουν να καίγονται. Αδυνατούν να κάνουν κάτι.. Οι κουκουλάνθρωποι γίνονται κουκλάνθρωποι. Σαν άλλες καλολαδωμένες μηχανές ρημάζουν τον τόπο γύρω τους. Θέλουν να κάνουν τα πάντα όμοια με τη ψυχή τους.. Μαύρα και μες στο σκοτάδι..
Η αστυνομία αδυνατεί να επιβάλλει την τάξη ή τουλάχιστον δεν ήθελε.. Η χώρα πέφτει σε χάος και αναρχία...
Τι μας οδήγησε μέχρι εδώ;
Η απραξία μας…
Από τη δολοφονία του μικρού παιδιού μέχρι και τους βανδαλισμούς…
Μάθαμε να δεχόμαστε τα πάντα ως δεδομένα και προφανή, το λάθος σωστό, το ψεύτικο αληθινό, το μαύρο άσπρο…
Μάθαμε να μολύνουμε τη σκέψη μας με συμφέροντα…
Μάθαμε να λέμε «ναι» στην πλάνη…
Μάθαμε να υποτάσσουμε τη συνείδησή μας…
Μάθαμε να μην είμαστε Άνθρωποι…
Είναι χρέος όλων μας να διασφαλίσουμε τη δημοκρατία μας!
Να θωρακίσουμε την παιδεία μας!
Να περιφρουρήσουμε το πανεπιστήμιο μας και ν’ αγωνιστούμε γι’ αυτό!
Να προσδιορίσουμε εκ νέου την ελευθερία μας!
Να διαμορφώσουμε την ελευθερία της δημοκρατίας μας!
Βρισκόμαστε στην αρχή μιας νέας περιόδου. Μετά την μεταπολίτευση έρχεται η νέα πολίτευση, η οποία πρέπει να έχει ως αφετηρία την αναδόμηση της κοινωνικής συνοχής και την εκδημοκράτηση των πολιτειακών θεσμών.
Πρέπει να ελπίζουμε και να προσπαθούμε για τη ελευθερία και τη δημοκρατία!
Ελπίδα χωρίς προσπάθεια σημαίνει αποτυχία…
Προσπάθεια χωρίς ελπίδα σημαίνει δυστυχία…

2 σχόλια:

fisherman είπε...

Ωραίο το κείμενο σου συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό με την πρόβλεψή σου για τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή αλλά πέρα από τις προβλέψεις και τις διαπιστώσεις πιστεύω ότι κάτι πρέπει να γίνει... δεν πρέπει να χαθεί, να ξεθυμάνει αυτή η συσσωρευμένη ενέργεια πρέπει να γίνει πράξη, να πάρει σάρκα σάρκα και οστά! Ίσως έχω μία πρόταση που να σε ενδιαφέρει δεν το εάν θες...

f.Thomas είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.