Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Βία και Χάος 2

Νιώθω οδύνη...
Οδύνη για το μικρό παιδί, που πλήρωσε την εφηβεία του με αίμα...
Οδύνη για τη οικογένεια του αστυνομικού φονιά...
Οδύνη για τους απλούς πολίτες, που βλέπουν να καίγονται οι κόποι τους, οι κόποι μιας ζωής...
Οδύνη για την αδυναμία της αστυνομίας να επιβάλλει τάξη στο πλιάτσικο...
Οδύνη για τη σπίλωση της δημοκρατίας...
Οδύνη για το έλλειμα παιδείας, που διαβρώνει τη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας...
Οδύνη για την πλάνη των ανθρώπων...
Οδύνη για το τέλος της κοινωνικής αθωότητας...
Οδύνη και ταραχή...
Θυμός κι ανησυχία...
Ανοίξτε τα μάτια σας στην αλήθεια!
Μας τυφλώνει το ψέμα και η άγνοια...
Επιλέξτε το δρόμο της ζωής με ελπίδα!
Κλείστε τ' αυτιά σας σ' αυτούς που σκορπούν απαισιοδοξία...
Θα ξημερώσει μια νέα μέρα λουσμένη στο φως!

2 σχόλια:

dimkok είπε...

O Αριστοτέλης είχε πει ότι το αληθινό και το δίκαιο έχουν από την φύση τους μεγαλύτερη δύναμη από το ψέμα και το άδικο.. Ελπίζω η αλήθεια των πραγμάτων να κάνει την εμφάνιση της πολύ πρωτού θρηνήσουμε, εκτός από το αδικοχαμένο παιδί, την κοινωνική συνοχή και την ύπαρξη των οποιων αρχών.. Ήδη είμαστε σε μία οριακή κατάσταση. Η φθορά και ο κατακερματισμός της ελληνικής κοινωνίας είναι προ των πυλών. Ελπίζω τα επεισόδια να σταματήσουν και οι συμπολίτες μας οι οποίοι τα δημιουργούν, να αντιληφθούν, ότι με τις πράξεις τους, δεν βλάπτουν αυτούς που εχθρεύονται αλλά τους ίδιους τους τους εαυτούς. Δηλαδή τους πολίτες τους και την ατομική τους περιουσία.

athanasios th. vamvinis είπε...

Ο μέγας Βασίλειος περιγράφει το σκότος ως απουσία του φωτός, θέλοντας να εξηγήσει ότι το κακό δεν έχει υπόσταση, παρά είναι αποτέλεσμα της απουσίας του καλού. Σίγουρα, το δίκαιο και το αληθινό έχουν τη απόλυτη δύναμη. Το άδικο και το ψέμα είναι καταστάσεις παραφυσικές.
Μέσα σ' αυτό το ψέμα και το άδικο η κοινωνική συνοχή διαβρώνεται. Μάθαμε να σηκώνουμε τείχη και ξεχνούμε ότι οι άνθρωποί μας πονούν και πεινούν. Εγκλωβιστήκαμε στον άρρωστο από πάθη εαυτό μας.. Και τότε νοιώθουμε ότι μας φταίνε οι άλλοι, ψελλίζοντας το σόφισμα του Σαρτρ:"Η κόλασή μου είναι οι άλλοι."
Ο Χ Ι φίλοι μου δεν είναι κόλαση οι άλλοι...
Εμείς βλέπουμε με τα τυφλά μας μάτια παντού δυστυχία, γιατί θλιμμένη είναι η ψυχή μας...
Και ψάχνουμε να ρίξουμε ευθύνη στους γύρω μας...
Μα δε σκέφτεστε, ότι και κάποιος άλλος σκέφτεται το ίδιο και για μας?
Ποιος είναι τελικά ο φταίχτης...
Εμείς οι ίδιοι...
Η απομάκρυνση μας από την πηγή της ζωής, της χαράς και της αγάπης.
Η απομάκρυνση μας από τον Ζωοδότη, από το Θεό.
Ας δώσουμε λίγη χαρά στους γύρω μας! Και θα νοιώσουμε καλύτερα και θα προφυλάξουμε την κοινωνική συνοχή.