Άφωνος μένω μπροστά στα γεγονότα της Αθήνας... Η σπίλωση της δημοκρατίας... Η επικράτηση του χάους... Η ταραχή στην κοινωνία... Πού οδηγούμαστε? Απορώ...
Μήπως είναι καιρός να αναλογιστούμε και τις δικές μας ευθύνες; Δεν μπορεί να φταίει πάντοτε κάποιος άλλος... Η "ασφάλεια" του καναπέ και η αδράνεια της σκέψης μας έκαναν απλούς παρατρητές.
Όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης.. Συνηθίζουμε να ρίχνουμε το φταίξιμο στους άλλους, γιατί αυτό μας βολεύει. Αρνούμαστε να κοιτάξουμε μέσα μας και να ρωτήσουμε:"Ποιος είμαι και που πάω;" Μας φοβίζει η ιδέα του αυτοελέγχου και μένουμε απαθείς. Τριγυρίζει στο μυαλό μας η κόλαση του Σαρτρ και βολευόμαστε. Γινόμαστε αγωνιστές της απραξίας και της ανευθυνότητας. Και τελικά στο τέλος πληγώνουμε και πάλι την ίδια μας τη ψυχή.
2 σχόλια:
Μήπως είναι καιρός να αναλογιστούμε και τις δικές μας ευθύνες;
Δεν μπορεί να φταίει πάντοτε κάποιος άλλος...
Η "ασφάλεια" του καναπέ και η αδράνεια της σκέψης μας έκαναν απλούς παρατρητές.
Όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης..
Συνηθίζουμε να ρίχνουμε το φταίξιμο στους άλλους, γιατί αυτό μας βολεύει.
Αρνούμαστε να κοιτάξουμε μέσα μας και να ρωτήσουμε:"Ποιος είμαι και που πάω;"
Μας φοβίζει η ιδέα του αυτοελέγχου και μένουμε απαθείς.
Τριγυρίζει στο μυαλό μας η κόλαση του Σαρτρ και βολευόμαστε.
Γινόμαστε αγωνιστές της απραξίας και της ανευθυνότητας.
Και τελικά στο τέλος πληγώνουμε και πάλι την ίδια μας τη ψυχή.
Δημοσίευση σχολίου